Als je niet zou zondigen, dan zou Allah je vervangen door een zondaar

In de naam van Allah, de meest Barmhartige, de meest Genadevolle.

De verleiding om te zondigen is een deel van het leven. Ieder van ons zal op een bepaald moment in zijn leven zondigen en misschien wel meerdere malen op één dag. Desalniettemin moeten we geen excuses zoeken om onze zondes goed te praten. We dienen ten alle tijden berouw te tonen. Maar we moeten ook niet in een ander uiterste vallen en onszelf vervloeken en gaan haten voor het zondigen en twijfelen aan de barmhartigheid van Allah.

Allah heeft ons gebrekkig, zwak en zondig geschapen als onderdeel van onze beproeving hier op aarde. Het is een deel van onze natuur om te zondigen. Net zoals het een deel van onze natuur is om op een goede manier te handelen. Als wij zondeloos waren, zoals de engelen, zou Allah ons vervangen door zondaars die Hij zou vergeven.

Allah heeft de mens bewust gecreëerd met het vermogen om te zondigen

Bovenstaande Hadith wijst erop dat Allah ons bewust heeft gecreëerd met de aanwezigheid van het vermogen om te zondigen op deze wereld. Dit is dus wil van Allah (swt) geweest en ligt dus niet aan een fout in Zijn schepping (wij). Je moet het zo zien: Als Allah (swt) zondeloze mensen had willen scheppen, had Hij dat kunnen doen. Het is Zijn wil geweest om ons op de Dag des Oordel te doen herrijzen voor het oordeel in het Hiernamaals, gebaseerd op onze daden. Allah (swt) heeft ons gemaakt met een vrije wil en Hij wil dat wij deze vrijheid gebruiken om zelf voor het goede of het slechte kiezen en niet dat wij er toe gedwongen worden.

Het ligt ook in de aard van Allah (swt) om te vergeven en barmhartigheid te tonen. Wij zijn geschapen zodat wij gezegend zouden worden door Zijn eigenschappen van vergeving en barmhartigheid. Wanneer wij zondigen, berouw tonen en vergeving van Hem krijgen, vervullen wij de wil van Allah om Zijn eigenschappen te openbaren aan ons.

Allah (swt) schiep de mensen met het vermogen om goed of kwaad te zijn. En onze strijd (jihad) is om onze harten te zuiveren van het kwaad.

De deur van berouw staat tot het einde van deze wereld open voor iedere zondaar. Het is nooit te laat om berouw te tonen. Iedere dag dat je opstaat krijg je weer een kans om jouw goedheid te activeren. Je dient jezelf nooit te vervloeken voor het begaan van een zonde, zolang je maar oprechte berouw toont aan Allah en jezelf voorneemt om dezelfde fout niet opnieuw te begaan. Hierbij is het wel belangrijk om in je achterhoofd te houden dat jouw ziel op elk moment kan terugkeren naar Allah. Gebruik dit als een motivatie om je zondes te verminderen, zo snel mogelijk berouw te tonen en niet wachten ’tot je ouder bent’.

Te veel vrees voor Allah is het tegenovergestelde van te veel hoop. Het vrezen van Allah tot het punt van wanhoop en denken dat Hij jou nooit zal vergeven, is net zo verkeerd als het hopen op de barmhartigheid van Allah tot het punt dat het je niet meer boeit wat je doet. En dat je als het ware denkt “Ach, Allah (swt) is vergevensgezind dus ik ga gewoon door met zondigen. En ik ben verder gewoon een goed mens”. Reality Check: Zo werkt het niet.

Balans tussen vrees en hoop

De realiteit is dat we een balans moeten vinden tussen vrees en hoop voor Allah (swt). Hierbij moeten we onze zondige aard erkennen en tegelijkertijd er ook naar streven om ons goede aard te vervullen. We moeten angst en hoop als het ware zien als twee vleugels van een vogel. Deze vleugels moeten samenwerken om ons te kunnen laten vliegen op onze reis naar Allah (swt).

In het boek Madarij al Salikeen van Ibn al-Qayyim, moge Allah hem genadig zijn, schrijft hij het volgende:

الْقَلْبُ فِي سَيْرِهِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ بِمَنْزِلَةِ الطَّائِرِ فَالْمَحَبَّةُ رَأْسُهُ وَالْخَوْفُ وَالرَّجَاءُ جَنَاحَاهُ فَمَتَى سَلِمَ الرَّأْسُ وَالْجَنَاحَانِ فَالطَّائِرُ جَيِّدُ الطَّيَرَانِ وَمَتَى قُطِعَ الرَّأْسُ مَاتَ الطَّائِرُ وَمَتَى فُقِدَ الْجَنَاحَانِ فَهُوَ عُرْضَةٌ لِكُلِّ صَائِدٍ وَكَاسِرٍ … وَقَالَ غَيْرُهُ (من السَّلَف) أَكْمَلُ الْأَحْوَالِ اعْتِدَالُ الرَّجَاءِ وَالْخَوْفِ وَغَلَبَةُ الْحُبِّ فَالْمَحَبَّةُ هِيَ الْمَرْكَبُ وَالرَّجَاءُ حَادٍ وَالْخَوْفُ سَائِقٌ وَاللَّهُ الْمُوَصِّلُ بِمَنِّهِ وَكَرَمِهِ

Het hart is op reis naar Allah de Almachtige als een vogel. Liefde is zijn kop en angst en hoop zijn zijn twee vleugels. Wanneer de kop veilig is, dan zullen de twee vleugels goed blijven vliegen. Wanneer de kop wordt afgesneden, dan zal de vogel sterven. En wanneer één van de twee vleugels beschadigd is, dan wordt de vogel kwetsbaar voor elke jager en roofdier.. Sommige van de vrome voorgangers zeiden? De beste staat is hoop en vrees in evenwicht houden en de liefde daarover te laten zegevieren. Liefde is het voertuig en hoop en vrees zijn de twee bestuurders ervan en Allah zal hen brengen naar zijn zegeningen en vrijgevigheid.

Iedereen van ons zal dus op een bepaald moment sowieso gaan zondigen, maar dat is geen reden om de hoop te verliezen. Elke zonde kan worden vergeven door oprechte berouw te tonen aan Allah en vergiffenis vragen aan degene die je onrecht hebt aangedaan op deze wereld. Anas Ibn Malik heeft in een hadith overgeleverd dat de Boodschappen van Allah (vzmh) het volgende zei;

Het tonen van berouw bestaat dus niet uit slecht één daad die wij van tijd tot tijd verrichten. Nee. Het is een manier van leven en berouw tonen tot je laatste adem.

Moge Allah ons maken tot degenen die vaak berouw tonen aan Hem en om continue om Zijn vergiffenis vragen. Ameen.

سبحانه و تعالى – Allahu A’lam
En Allah weet het beste. Alles wat ik schrijf dat goed en waar is, is afkomstig van Allah (swt), en alles wat ik verkeerd schrijf, is een fout van mezelf. Moge Allah mij vergeven, Ameen.